Jakie błędy popełniliśmy szukając mieszkania?

Za mieszkaniem nieśmiało rozglądaliśmy się już półtora roku temu, ale zakup wciąż odwlekaliśmy. Najpierw był ślub i inne wydatki, potem chcieliśmy trochę zaoszczędzić. W ciąży sporo mieszkań obejrzeliśmy, ale dopiero jak Bobas się urodził poczuliśmy piekącą potrzebę zakupu, bo wszystko zaczęło nam przeszkadzać- brak parkingu, winda zjeżdżająca tylko na półpiętro czy niemożność przystosowania lokalu do małego dziecka. Myślę, że przejrzeliśmy w tym czasie setki, jak nie tysiące ofert i odbyliśmy kilkanaście spotkań z przedstawicielami deweloperów. Poszukiwania wciąż trwają, ale już teraz widzę jakie błędy popełniliśmy szukając mieszkania:

1. Nie wiedzieliśmy czego chcemy - dryfowaliśmy od 45 metrów i 3 pokoi do segmentów z ogródkami. Oglądaliśmy absolutnie wszystko. Co chwilę zmieniała nam się koncepcja na temat tego co ‘może być’ i braliśmy coraz większy obszar pod lupę. W końcu usiedliśmy i ustaliliśmy nasz maksymalny budżet - 400 tysięcy (z garażem i kosztami około kredytowymi, wykończenie liczyliśmy osobno) oraz główne założenia – chcielibyśmy 4 nieduże pokoje (salon, 2 sypialnie i gabinet z możliwością przerobienia go z czasem na trzecią sypialnie, ewentualnie 3 pokoje z możliwością zamknięcia kuchni), około 65-70 metrów, nie na parterze i nie na ostatnim piętrze, z garażem, windą do samego dołu, w odległości do godziny jazdy komunikacją od centrum Warszawy (włącznie z dojściem pieszo na stację). Dodatkowe plusy, które były bardzo mile widziane to: zamknięte osiedle, balkon, osobne WC do przerobienia na schowek czy pralnie, komórka lokatorska, duża ilość okien i mieszkania dwustronne z salonem na południe, a sypialniami na północ. 

2. Skupialiśmy się na jednej inwestycji – gdy coś nam się spodobało przestawaliśmy szukać i czekaliśmy aż pojedziemy zobaczyć mieszkanie, które mamy na oku. Zamiast robić rozeznanie w okolicy, żeby mieć argumenty do targowania ceny to czekaliśmy na to, co nam zaproponują nie mając pojęcia czy jest to dobra czy zła oferta.

3. Nie mieliśmy doświadczenia – trudno je mieć podczas kupowania pierwszego mieszkania, ale żałuję, że nie próbowaliśmy negocjować cen u każdego dewelopera u którego byliśmy, niezależnie od tego czy mieszkanie nam się spodobało czy nie. Trening czyni mistrza, a my z 95% spotkań wychodziliśmy potulnie z rozpiskami cen, jakie dostaliśmy i bez prób czy sygnałów, że chcielibyśmy otrzymać rabat.

4. Ograniczyliśmy się do rynku pierwotnego - to był nasz świadomy wybór, który komplikował sytuację, bo mając małe dziecko chcesz się urządzać i wprowadzić możliwie najszybciej, a w rynku pierwotnym albo kupisz dziurę w ziemi i odczekasz 2 lata albo przeglądasz ochłapy, których nikt nie chciał. Wybór mieszkań z bliskim terminem odbioru jest bardzo ograniczony.

5. Nie sprawdziliśmy naszej zdolności kredytowej przed szukaniem mieszkania – z góry założyliśmy, że skoro mamy wkład własny na poziomie 20-30%, dobrą historię finansową (braliśmy specjalnie po to kilka mniejszych rzeczy na raty) i nie zarabiamy źle to właściwie każdy bank udzieli nam kredytu. Nie wzięliśmy pod uwagę tego, że mąż w tym roku przeszedł na własną działalność gospodarczą i najlepiej poczekać rok (a pół to minimum) od założenia DG zanim zaczniemy się starać o kredyt. Dodatkowo ja jestem na urlopie macierzyńskim, który w większości banków nie jest brany pod uwagę przy wyliczaniu zdolności. Nagle z sytuacji gdzie myśleliśmy, że będziemy idealnymi kredytobiorcami, którzy będą się mogli ubiegać o korzystniejsze niż standardowe warunki kredytu, zaczęliśmy się zastanawiać czy w ogóle w jakimkolwiek banku ten kredyt dostaniemy.

6. Mieliśmy zbyt wielu doradców – prawie wszyscy nasi najbliżsi stali się ekspertami od nieruchomości. Znajomi wychwalali Warszawę, bo tyle atrakcji i przecież musimy się jakoś spotykać, rodzice ciągnęli bliżej swoich stron i proponowali przepisywanie działek podkreślając za każdym razem jakim marnotrawstwem pieniędzy jest wynajem, a wujkowie piali na temat bańki i nadchodzącego kryzysu. Każdy miał swoje 3 grosze do dodania i nie było to ani trochę pomocne.

Dalej nie znaleźliśmy naszego wymarzonego M, a błędów już teraz jest sporo. W przyszłym tygodniu czekają nas następne spotkania w biurach sprzedaży, a o kredyt możemy się starać dopiero we wrześniu, a większości banków dopiero w 2020. Jeszcze długa droga przed nami, ale mam wielką nadzieję, że nie będę musiała edytować tego wpisu i dodawać następnych punktów.